Mezunuum

   Yine bir sabah ezanı okundu ve ben hala uyumadım. Sabah ezanını ne zaman duysam oturup dua edesim gelir ve her dua edişimde de ağlarım. Ühü ühü diye değil de istemsiz dökülür. Her zaman içime tarifini yapamadığım bir ürperti bir yalnızlık verir. Bugünkü duamdan sonra da daha uykum yokken uzun zamandır uğramadığım bloğumuza bi bakmak istedim. Artık benim bloğum oldu sanki, Göktuğ hoşlanmadı bu işten ama olsun.

    Sen de çok hoşlanmış sayılmazsın bayadır uğramıyorsun diyecek olursan blog, inan çünkü ile başlayan bir cümlem bile yok. Evet sınavlarım vardı mezun olabilmek için çabalıyordum derim ama fasa fiso. Ben sadece geçen senenin bu zamanlarına dönmüş gibi oldum. Dedemin trafik kazasından sonra da aynen bu şekilde ara vermiştim. O daha uzun bir ara olmuştu, bunda o kadar ayrı kalamadım demekki ki halen yazıyorum şuan. 

    Artık mezunum blog, her şey bitti. Resmen olmasa da azıcık kaldı şunun surasında. 19'unda kep törenim var. Okul nasıl bittii ben ne yaptıım hayat nasıl bu kadar hızlı akıyor hiç farkında değilim. Hiç mezun olmayacakmışım gibi boş geçirdim sanırım yıllarımı. Sosyal olarak boşluktan bahsediyorum. Çok gezmedim mesela çok okumadım çok yemedim falan filan. 

    Cumartesi günü de taze mezun liseliler ilk sınavlarına girecekler. Göktuğ'un kardeşi ve benim kuzenim bizim için öncelikli olanlar tabi. Hayatındaki lise yıllarına sadece birbirini bulduğu için şükreden , diğer her şeyinden nefret eden bir çift olarak etrafımızdaki herkesin güzel okul yılları olsun istiyoruz. 

    Az önce onlara da dua etmeden geçemezdim. Herkese istediği yer değil de hayırlısı nasip olsun diyorum her zaman. Biliyorum ki bundan ötesi yok hiçbir zaman. Umarız onlar için de öyle olur. 

    Yazarken uykum mu geldi yoksa içimi döküp özlemimi akıttığım için mayıştım mı bilmiyorum. Ama şimdilik kaçıyorum. Yine buralarda olmaya çalışıcam. Özlemişim.

    Kendinize iyi bakıın. ❤