Yoğun Hisler, KPSS ve Sayın Çoğunluk ⌛

''Her şey son derece iyi gidiyor. Hem vizelerime hem de KPSS' ye vakit ayırabiliyorum. Yani çok tatminkar durumdayım, çok mutluyum'' demeyi nasıl isterdim şuan biliyor musun?   Fakat öyle değil işte durumlar. Durumlar çok karışık, dersler karışık, KPSS karışık. Şimdi nerden başlıyım bilmiyorum ama başlamak şart !   Bir kere önümü göremediğimde beni bir stres alıp götürüyor ve bu stres beni yerle bir ediyor, çöküyorum. Her önümü göremediğimde oluyor bu yani bir kerelik değil. Ve yine o zamanlardan birindeyim. Nereye baksam nereye ağırlık versem diğer taraf daha ağır basıyor, olmuyor yani. Vizelerimin hepsi bir haftada olup bitmiyor ki. Bir dersimin ilk vizesi geçti, bir sonraki hafta diğer dersimin ilk vizesi, ondan iki hafta sonrasında da diğer dersimin vizesi.. Sonra gelsin ikinci vizeler. Canım cananım okulum iki vize bir final protokolüne uyduğundan (!)... Aralıklı zamanlarda oldukları için de ben birini bitirince diğerine çalışmaya başlamak zorunda kalıyorum. Arada birkaç günüm kalırsa da gelsin Genel Yetenek, Genel Kültür.   Bu sesler dönüp dolaşıyor kafamda işte fakat bir cevap ya da inkar gelmiyor bunlara karşılık. ''Hayır öyle değil ben çalışıyorum ikisine de vakit ayırabiliyorum, zamanla olur hepsi.'' dese mesela iyimser yanım ben rahatlayacağım belki.   Herkes böyle değil mi yoksa ben mi çok büyütüyorum? Bazen konuşmalarına şahit olduğum insanlar da KPSS'ye vakit ayıramakta zorlandıklarını ve çalıştıkları halde yol alamadıklarını söylüyorlar falan. Bazen inanıyorum bazen inanmıyorum açıkçası. Şimdi diyeceksin ki ''Sen de aynı şeyleri söylüyorsun neden inanmıyorsun?'' . Çünkü fen lisesinden sonra böyle şeylere az inanr ve böyle şeyleri çok sorgular oldum ister istemez. Çünkü içeriğinde her tip insanı barındırıyordu. Sosyal medyada esprisi yıllardır yapılan şu 95 alınca ağlayan kız modeli de mevcuttu, okulda çalışmayan evde de asla çalışmadığını 4 sene boyunca iddia edip dersteki bütün sorulara cevap verebilen ve ödevlerini eksiksiz getiren erkekler de mevcuttu. O yüzden inanın inanasım gelmiyor.   Ve bu dönemdeki Psikiyatri ve Halk Sağlığı, birinci dönemdeki Kadın Doğum ve Pediatri'den daha rahat geçiyor demişti çoğunluk, söylemeden edemedim.                                                                      Hoşçakalalım ve kendimize iyi davranalım hepimiz 😊
Vee sonra içimdeki ses konuşmaya başlıyor, asla ve asla susmuyor: ''Yapamıyorsun İrem diyor. Hangi yana kıvrılsan diğer taraftan fire veriyorsun, ya düzgün yap düzenli ol ya da yapma, ikisinden birinde başarılı olabilirsin sadece diyor. KPSS'den kaç alırsan nereye atanırsın yahut atanır mısın?'' diye de soruyor.
Bir de bir yandan ne insanlar var diyorum helal olsun: Bırak okulu, her gün zorunlu şekilde işinde olup, gün boyunca beynini işi için çalıştırıp eve gelince de o yorgunlukla KPSS çalışanlar da var eminim. Ya da anne olup çocuğuna bakım verip arta kalan zamanlarda (tabi ne kadar kalabilirse) ders çalışmaya oturan.. Yani benim durumum devenin yanında pire kalıyor dimi? Ama bunları düşünmek beni çalışmaya sadece o gün için itiyor ya da birkaç saat için. Sonrası puff..
Şimdilik öyle değil gibi duruyor Sayın Çoğunluk!
İçimiz açılsın diye...